۱٫ﺣﺬﻑ ﺧﻄﺮ ‏( Elimination of hazard ‏) :
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺑﺘﺮﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻄﺮ، ﺣﺬﻑ ﯾﺎ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ .
ﻣﺜﻼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺧﻄﺮ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﯼ ﻭ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ، ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺁﺗﺶ ﺯﺍ ﻭ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﭘﺬﯾﺮ، ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻭ ﺍﯾﻤﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ.

۲٫ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺧﻄﺮ ‏( Hazard level limitation ‏) :
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ، ﺧﻄﺮ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﻣﺎ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ﺁﻥ ﮐﺎﻫﺶ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ .
ﻣﺜﻼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻓﺮﺁﯾﻨﺪ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﯾﺎ ﮔﻮﺷﮥ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﻠﮥ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﻘﺎﻭﻡ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩ.

۳٫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﻔﻞ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻤﻨﯽ ‏( Safety locks ‏) :
ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑِ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪﻩ، ﻣﻮﺟﺐ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﻗﻔﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ interlock,lock-in, lock-out.

۴٫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﺍﯾﻤﻨﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ‏( Fail- safe- design ‏) :
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﯿﻮﺯﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
5٫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮﻫﺎ ‏(Displays ‏) :
ﺍﯾﻦ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻫﺎ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ . ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺸﺎﺭﺳﻨﺞ ﻫﺎ، ﺁﻣﭙﺮﺳﻨﺞ ﻫﺎ، ﺩﻣﺎﺳﻨﺞ ﻫﺎ.

۶٫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻫﻬﺎﯼ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ‏(Warning ‏) :
ﻭﺳﺎﯾﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﯾﺎ ﺑﺮﻭﺯ ﺧﻄﺮ ﺭﺍ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .
ﺁﺷﮑﺎﺭﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﺣﺴﺎﺱ ﺑﻪ ﺩﻭﺩ، ﺷﻌﻠﻪ ﻭ ﯾﺎ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﯼ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯿﮑﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺤﺮﮎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭﺩ، ﺷﻌﻠﻪ ﻭ ﯾﺎ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻓﻌﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺯﻧﮓ ﺧﻄﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ.

۷٫ﺟﺪﺍﺳﺎﺯﯼ ‏( Isolation ‏) :
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻣﺤﯿﻂ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻣﯿﮑﻨﺪ.

۸ . ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ‏( Escape and Survival ‏) :
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﻬﯿﺪﺍﺗﯽ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺩ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺮﻭﺯ ﺧﻄﺮ، ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺩ . ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭﻫﺎ ﻭ ﺭﺍﻫﺮﻭﻫﺎﯼ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﺍﯾﻤﻦ، ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﯼ.