1- رنگ قرمز ( Don ,t Do مخصوص امتناع)
- برای وسایل اطفاء حریق،‌ جعبه های فایرباکس، جعبه های اعلام حریق، پتوهای آتش خاموش کن، سطلهای شن.
- ظروف مایعات قابل اشتعال
- نور قرمز جهت مسدود شدن موانع موقتی
- علامت توقف مثل کلیدها و سوئیچهای توقف اضطراری در ماشین آلات و موانع توقف
- از رنگ قرمز و سفید در مداخل متقاطع راه آهن استفاده شود.

2- رنگ نارنجی ( مخصوص اخطار Warning )
برای نشان دادن خطر بکار می‌رود. برای هوشیاری قسمتهای خطرناک ماشین آلات که ممکن است قطع کننده ، له کننده و شوک دهنده و... باشند استفاده می‌شود.
جعبه های کنترل روی دیوارها و سایر کانونهای خطر با این رنگ مشخص می‌شوند.

3- رنگ زرد (مخصوص اخطار Warning)
رنگ زرد یک رنگ هشدار دهنده است با قابلیت زیادی برای احتیاط و خطرات فیزیکی مانند لغزیدن، افتادن، سرخوردن و گیر کردن ما بین دو چیز استفاده می‌شود. نوارهای سیاه بعضی اوقات به رنگ زرد اضافه می‌شود تا هشدارهای ویژه‌ای را اعلام کند. رنگ زرد همچنین برای خطوط ترافیک استفاده می‌شوند.
برای نشان دادن معابر شلوغ و راهروهای پر از ازدحام و نشان دادن شیء متحرک بالای سر و... نیز از رنگ زرد استفاده می‌شود.

4- رنگ سبز (مخصوص شرایط اضطرار و ایمنی Safety)
برای نشان دادن وضعیت ایمنی، وسایل کمکهای اولیه، دوش و چشم شویهای ایمنی، برانکاردها، ماسکهای ضد گاز، راههای خروج اضطراری، اجازه عبور وسایل نقلیه، راههای نجات و تأسیسات حفاظتی به کار می‌رود.

5- رنگ آبی (مخصوص دستور Must Do)
برای احتیاط یا وسایل تحت تعمیر استفاده می‌شود ضمن اینکه برای نشان دادن ایمنی با اعمال یک طرفه، جلوگیری از شروع به کار و... نیز از این رنگ بهره گرفته می‌شود.

6- رنگ ارغوانی
به خطرات تشعشع اختصاص دارد. همچنین رنگ ارغوانی به همراه رنگ زرد روشن برای برچسب علایم و مارکها استفاده می‌شود و از رنگ ارغوان با پره های شکسته در یک زمینه برای نشان دادن اتاقهای رادیواکتیو استفاده می‌شود.

در تعیین حدود کف کارگاه ها به وسیله خط کشی از رنگ های زیر استفاده می‌شود:
7- رنگ سیاه و سفید:
برای خطوط ترافیک و نشان گذاری خانه داری استفاده می‌شود. به عبارت دیگر برای نشان دادن نظم و نظافت کارگاهی، علامت گذاری عبور و مرور، سطلهای آشغال،‌ معابر عمومی معمولی، خطوط جهت مشخص کردن راهها و ... از این دو رنگ و یا ترکیبی از آنها استفاده می‌شود.

8- رنگ زرد و سیاه:‌
برای نشان هرگونه انسداد و یا وجود موانع بر سر راه مثل ستونها و سایر اشیاء ثابت معمولاً از خطوط مورب زرد و سیاه که کاملاً از یکدیگر متمایز باشند استفاده می‌شوند. ضمن اینکه برای نشان دادن محدودیتهای موجود مثل قرارگیری پالتها و محصور کردن حوزه هایی که از آنها نباید چیزی بیرون گذاشته شود نیز از این رنگ استفاده می‌شود.

9- خطوط سبز در کنار خطوط سیاه و سفید:
برای نشان دادن مسیرهایی که به درب یا پله های اضطراری منتهی می‌شوند استفاده می‌شوند.

10- خطوط مورب زرد:
برای نشان دادن سقوط اشیاء و گیرافتادن در بین ماشین آلات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

11- رنگ سبز و سفید:
برای نشان دادن محل عبور و رسیدن به درب اضطراری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مقررات رنگ برای تشخیص لوله ها:
1- قرمز اختصاص به لوله های اسپرینکلر و بالابرنده ها دارد.

2- نارنجی یا زرد اختصاص به لوله های حمل مواد خطرناک (به عنوان مثال مواد قابل انفجار) مواد سمی و خورنده (مانند اسیدها، بازها، گاز کلر، آمونیاک، دی اکسید گوگرد و سولفید هیدروژن) فشار و دمای بالا (به عنوان مثال بخار)، فشار بالا (به عنوان مثال آب و هوا) دارد.

3- رنگهای سفید و سیاه، خاکستری یا رنگهای آلومینیومی برای مواد امن استفاده می‌شود.

4- آبی درخشان برای لوله هایی که حاوی موادی که برای تقلیل خطرات مواد خطرناک استفاده می‌شود بکار می‌رود. از این رنگ برای همه مواد محافظ دیگر در برابر حفاظت از آتش نیز استفاده می‌شود. در جدول بعد استاندارد BS1710:1971 وBS:4800 جهت شناسایی لوله های حاوی مواد مختلف آورده شده است.